Իզմիրյան ծիծաղելի պատմություններ

 

1) Մենք գտնվում էինք մաքսատանը: Այնտեղ մի մարդ անցնելիս չէր նկատել, որ իր դիմաց ապակի է և մեկ էլ՝  դը՛խկ. նա բախվեց ապակուն: Մենք ծիծաղեցինք, իսկ նա շշմեց և  վախեցած անցավ: Շատ ծիծաղելի էր: 

2) Երբ տեղավորվել էինք Էգեյան ծովի մոտի հյուրանոցում, ես իմ սրբիչը կախել էի պատշգամբում, հանկարծ քամին ուժեղ փչեց, և իմ սրբիչը ընկավ 3-րդ հարկ: Այնտեղ ապրում էր մի թուրք, որը, իմ կարծիքով, անգլերեն չէր հասկանում: Ես և Էրիկը թակեցինք դուռը, և հենց  ուզում էի անգլերեն խոսե,լ Էրիկն ասաց.

- My srbich in your balkon.

Ծիծաղս չկարողացա զսպել: Մարդը դուռը ուժեղ փակեց: Մի պահ ինձ թվաց, որ նա մեզ <<գժի տեղ դրեց>>, բայց 2 վայրկյան անց նա տվեց մեզ իմ սրբիչը:

3) Երեկոյան  Էգեյան ծովի ափին էինք: Գնդակ էինք խաղում և դիտում  մայրամուտը: Հանկարծ գնդակը ընկավ ծովը; Հույսներս կտրեցինք. ալիքը էլ չէր կարող ետ բերել  նրան: Եվ  եղավ անսպասելին: Արեգը, որը շորերով էր, նետվեց ջուրը գնդակի հետևից: Գնդակը փրկված էր:

4) Իզմիրում մենք կատարելագործեցինք մեր անգլերենը և հարստացրինք աստղագիտական գիտելիքները, իսկ մեր խմբի մի թուրք աղջիկ  սովորեց ագռավի ձայն հանել: Դա շատ ծիծաղելի էր հնչում և ոչ ոք չէր կարողանում ծիծաղը զսպել:

Նաև ասեմ, որ մեր Յուպիտեր ջոկատի երեխաները շատ էին սիրում իմ ծիծաղը: Բոլորը փորձում էին ինձ ծիծաղեցնել, անգամ ագռավի ձայն հանող աղջիկը, շարունակ կռկռում էր որպեսզի տեսնեին և տեսնեին իմ ծիծաղը: