Հին Աստվածներ դրամայում դեպքերը տեղի են ունենում Հազարամյակ մը մեզմե առաջ, 12-րդ և 14-րդ դարերում: Դրաման հարուստ է գաղտնագրերով, ներքին իմաստային կապերով և անցումներով: Դեպքերը տեղի են ունենում Սևանա կղզում: Այն բաղկացած է չորս արարից, յուրաքանչյուրը երեքական տեսարանից: Շանթը վերաքննում մարմնի և հոգւ հին վեճը ինչը այս դեպքում, որն արտահայտվում է Սրտի ու Մտքի խորհդանշաններով: Սրտի կրողներն են՝ Աբեղան, Իշխանուհին, Սեդան մտքի կրողները՝ Վանահայրը, Կույր Վանականը, մյուս վանականները: Սևանա կղզին միաբանների անապատն էր, որտեղ հավաքվել էին իրական աշխարհից հեռացաց խռով հոգիները և վանահոր գլխավորությամբ ապրում էին մեկուսի՝ կատարելով իրենց հոգու ցանկությունը: Սակայն հոգու այդ փակ աշխարհի մեջ թափանցում է իրական կյանքի շուրջը և կործանում հոգու եզերքը: Վանահայրը լքում է Սևանա կղզին և իր համար հոգու մի նոր անապատ որոնում: Այստեղ պատահական չէ, որ հերոսները անուններ չունեն: Անունն անհատակության կտաներ, իսկ այսպես ավելի ընդհանրական է: Ճիշտ է, Սեդան անուն ունի, բայց անձնավորված չէ,որպես անհատականություն այլ՝ էություն է, տեսիլք ու պատրանք: Պատահական չէ, որ Սեդա անունը արաբերեն ծագմամբ նշանակում է տիրուհի,տիկին:
Խորհրդանշաններ են նաև ծովը՝ որպես մեղքերի ծով, փոթորիկը՝ որպես կյանքի տարերք, եկեղեցին՝ որպես հավատի տաճար, արևի լույսը՝ որպես կյանքի արձագանք:
Շանթի հերոսները կոչված են բացահայտելու կյանքի իմաստը, բացահայտելու կյանքի հավերժական գաղտնիքը, կյանքը՝ որպես սիրո և պայքարի ասպարեզ: Մահվան ու ոչնչության աշխարհի դեմ դրվում է երազների աշխարհը և երազների ոգեկոչումով լցվում է կյանքի մութ փոսը:
Իջե՛ք, իջե՛ք, շոյո՛ղ անո՛ղշ
երազներ, երազներ,
իջե՛ք զգո՛ւշ իջե՛ք քնքո՛ւշ
երազներ, երազներ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий